به نام خدای مهدی عج
شهید سید مرتضی آوینی:
سرد است و هیچ سقفی نیست که تو را پناه دهد. صبحانه آماده نیست و نان را باید در ماهی‌تابه پخت. وقتی انسان در فضای غفلت‌زده‌ی خانه‌های شهر و از دریچه‌ی تلویزیون به این صحنه‌ها می‌نگرد، شاید تصور معنای آوارگی و هجرت محال باشد، اما جای آن هست که از خود بپرسد چرا این عزیزان دل از شهر مأنوس و خانه‌ی مألوف کنده‌اند و آواره‌ی کوهستان‌های سرد کردستان عراق شده‌اند. از کردهای مبارز عراق گذشته، هر یک از این مجاهدان راه خدا از شهری و روستایی دور، اما آشنا، از خانه‌ای گرم در کوچه‌ای مألوف دل کنده‌اند و پای در طریق هجرت نهاده‌اند و آواره‌ی این کوهستان‌های سرد و ناآشنا شده‌اند. اگرچه همه جا ملک حق است و هیچ جا نیست که از حضور پرمهر او خالی باشد، اما در ابتدای راه که انس حضور نیست. اُنس حضور اجر آوارگی برای حق است. خانه، خانه‌ی الفت‌های دنیایی است، کوچه، کوچه‌ی تعلقات است و شهر، مهبط عادات.
http://old.aviny.com/Article/Aviny/Chapters/Matnefilm/part_4/BarJebal.aspx
درباره این سایت